Hoe JIJ snel monsterlijk veel content maakt
Het is niet moeilijk om online een lijst met tips te vinden om snel, grote hoeveelheden tekst te produceren. Helaas zijn het meestal heel specifieke omstandigheden die toevallig voor de schrijver van de tips goed werken.
Ik kan natuurlijk onmogelijk zeggen onder welke omstandigheden jij in staat bent om optimaal te produceren.
Sommige mensen gaan in een hotellobby of koffiebar zitten. Ik kan en wil dat niet. Ik wil elke dag op hetzelfde tijdstip, op dezelfde stoel, met hetzelfde kopje koffie in mijn eigen kantoor aan de slag gaan.
Ik schrijf het liefst ’s ochtends, een ander ’s avonds. De een werkt het liefst tien uur achter elkaar, de ander enkele uren. De een plant een weekend in om te schrijven. De ander heeft die dagen juist nodig om weer op te laden.
We weten inmiddels behoorlijk veel over productiviteit en het krijgen van focus en flow. Doe hier zeker je voordeel mee, maar verwacht geen wonderen.
Voor mij is het belangrijk hoe ik naar deze klus (het schrijven van content) kijk. En dan vooral hoe ik het níet zie.
Schrijven is voor mij GEEN artistieke of kunstzinnige bezigheid. Ik zie het ook zo min mogelijk als een creatieve bezigheid.
Aldus is het maken van teksten voor mij geen kwestie van inspiratie.
Natuurlijk weet ik dat ik tijdens het schrijven aan het creëren bent. En dat dit beter gaat, als je geïnspireerd bent. Maar wat ik vooral niet wil is gaan zitten wachten op inspiratie. Of dat ik inspiratie als voorwaarde beschouw om te kunnen schrijven.
Nog erger: dat ik op inspiratie ga wachten, voordat ik aan de slag ga.
Want dit het is allergrootste gevaar: niet gaan schrijven, omdat je “nog niet het juist gevoel hebt”. Of “omdat de inspiratie je ontbreekt”.
Als je na het opstaan niet direct staat te popelen om te gaan schrijven, is er niks aan de hand. Je kunt er nog altijd een super productieve dag van maken.
Wat ik je gun, is dat je ervaart hoe je tijdens het schrijven je inspiratie vindt. Je moet het vertrouwen krijgen dat als je eenmaal begint en je zit enige tijd te tikken, dat het kan gaan stromen. En dat zal vast niet elke dag even snel en even zinderend gaan.
Maar het is juist de bezigheid van het schrijven die jouw enthousiast moet maken. Terwijl je de ene zin op de andere laat volgen, raak je steeds enthousiaster om deze woorden uit te bouwen tot een goedlopende tekst.
Het schrijven zélf is de inspiratiebron. De activiteit zélf is het doel.
Daarom raad ik je aan om schrijven niet in de categorie van creatieve activiteiten te plaatsen. Beschouw het als een ambacht.
Als iets dat je met je handen doet. Als een vak waarvan niemand vindt dat je er geïnspireerd voor hoeft te zijn om het uit te voeren.
Er lopen dan ook weinig elektriciens of huisschilders langs de grachten en door parken, wachtend op inspiratie. Waarom zou je dan wel gaan wandelen als het schrijven even niet lukt?
Ik doe dit in elk geval niet. Ik ben geen schrijver van literatuur. Ik heb geen ideeën die moeten rijpen.
Ik ben een ambachtsman en moet gewoon aan de slag. Opstaan, computer opstarten, koffie zetten en op dat toetsenbord roffelen, is mijn devies.
Geef jezelf niet de ruimte om te ontsnappen met smoezen over je hoofd dat er niet klaar voor is of dat de inspiratie nog ontbreekt.
Elimineer afleidingen
Natuurlijk zijn er wel dingen die voor niemand werken. En dingen die voor iedereen goed zijn.
Het zijn open deuren, maar ik benoem ze hier toch even.
Aan jou de keuze of je in één dag een monstertekst schrijft of dat je er drie dagen over doet. Ik weet niet wat jij prettig vindt.
En misschien wíl je je tijdens het schrijven wel laten afleiden door e-mails of appjes.
Ik bedoel dit echt niet cynisch. Er zijn inmiddels veel mensen die het belangrijk vinden om direct op elk appje of telefoontje te reageren. Voor hen gaat dit boven het geconcentreerd werken aan een taak.
Maar weet wel: niemand gaat beter schrijven met een telefoon naast zich, die elk moment kan gaan trillen of piepen. Als je het ding uitzet, heb je een belangrijke bron van afleiding uitgesloten.
Hetzelfde geldt voor e-mails die bij binnenkomst een piepje geven. Een schermpje met de mailbox op de achtergrond kan ook al afleiden. Je bent er tenslotte slechts 1 klik van verwijderd.
Het gevaar van e-mails is dat er nieuwe taken en verontrustende berichten in kunnen zitten. Vanaf het moment dat je ze ziet, zitten ze in je hoofd en breken ze in op je concentratie.
Ik heb zelf de neiging om de ganse dag in Google Analytics te kijken of er nog mensen in mijn winkel zijn. Ik heb in het verleden veel gedonder met mijn shop gehad, hij lag er regelmatig uit. Ik wil daarom nu doorlopend bevestigd zien dat het ding nog bereikbaar is.
Er zijn minder tijdrovende manieren om dit te monitoren, maar deze geeft mij het meest vertrouwen.
De behoefte om doorlopend te checken of mijn shop nog online is, is voor mij een enorme afleiding die mijn concentratie altijd weer bedreigt.
Wat voor mij goed werkt, is om de schrijf-tijd in te plannen.
Ik heb het schrijven van deze artikelen een aantal weken geleden in mijn agenda gezet.
Dit plannen van schrijf-tijd om de concentratie te beschermen, gaat natuurlijk nooit zoals je vooraf hoopt. Er komt altijd wel iets tussen waar je niet onderuit kan.
Schrap dan niet de hele schrijf-dag of zelfs schrijf-week. Probeer er een beetje soepel mee om te gaan.
Denk na over hoeveel uren jij kunt schrijven en maak een reële planning.
Dus een schrijf-dag van 10 uren waarin je 8.000 woorden tikt, is voor bijna niemand haalbaar. Dat moet wel op een teleurstelling uitdraaien. Of je haalt het niet of de teksten zijn niet goed.
Het is heel vervelend om je doelen niet te halen. Een bijkomend gevaar is dat je gewend raakt aan het niet nakomen van afspraken met jezelf.
Er zijn mensen die jarenlang elke dag met zichzelf afspreken dat ze vandaag gaan afvallen of stoppen met roken. “De belofte aan jezelf”, is dan aan deflatie onderhevig. Een afspraak met jezelf stelt eigenlijk niks meer voor en falen wordt routine.
Het is in eerste instantie al prachtig als je in twee dagen een artikel of hoofdstuk van 1000 woorden kunt maken.
Hoe vaker je dit doet, hoe sneller het gaat. Misschien maak je dit artikel over een jaar wel in een ochtend. Over twee jaar doe je er misschien nog maar twee uur over.
Ik schrijf maximaal 5 uur per dag. Dan hoef ik niet te worstelen. Ik hoef mezelf niet te pijnigen door in de middag of avond nog de concentratie op te brengen, terwijl ik er de energie niet meer voor heb.
Mijn teksten worden ook steeds slechter naarmate ik langer schrijf. En het gaat steeds langzamer.
Maar ook hiervoor geldt: jij weet zelf het best wanneer je het gemakkelijkst de concentratie kunt vinden. Misschien ga jij na het avondmaal superproductief aan de slag en stap je om drie uur ’s nachts tevreden je bed in.
Maar blijf jezelf zien als een ambachtsman: het werk moet gedaan, de tekst moet klaar. Ingewikkelder is het niet.